Elke HBO zijn eigen Theo

Terechte en onterechte diploma’s
Natuurlijk kun je altijd discussiëren over wanneer een scriptie voldoende is en wanneer niet. Alleen wanneer beoordelaars, meestal docenten, regelmatig met elkaar ‘de norm’ vaststellen en handhaven is er sprake van éénduidigheid van die norm. Het gaat dus mis wanneer beoordelaars zich, al dan niet bewust, onttrekken aan die norm.
En de kans is groot dat docenten zich aan een norm onttrekken.

Geen belang bij kwaliteit
Dat is omdat managers geen belang hebben bij het handhaven ervan. Managers van opleidingen worden aangestuurd door, zoals Evelien Tonkens in de Volkskrant zegt, ‘prikkels om zoveel mogelijk geld binnen te halen en studenten te trekken die we zo snel mogelijk met diploma de deur uitwerken’. Zo is op de HBO’s een heuse studenttevredenheidsgestapo ontstaan.

Theo-route Light
Zo creëert dit systeem van perverse prikkels verschillende ‘Theo-routes’. Elke HBO heeft ze. Ik ben zelf een ‘Theo Light’, want ik gaf een student een keer een 5,5. Dat was niet helemaal terecht. Ik ben dan ook niet verbaasd dat ook collega’s zich niet altijd geprikkeld voelen ‘de norm’ te handhaven.

Want alleen uit beroepstrots stellen sommige docenten nog hoge eisen. En beoordelen zij studenten met onvoldoendes als de kwaliteit onder de maat is. Maar ja, daar worden deze docenten eerder voor gestraft dan voor beloond.

Straf voor strenge docent
Dat straffen gebeurt subtiel en op vele manieren. In de eerste plaats levert een herkansing voor een docent altijd meerwerk op. Dat wordt meestal niet gehonoreerd. Dat meerwerk zit ‘m in het extra nakijken van de herkansing of scriptie, het geven van extra begeleiding bij het maken van de scriptie, de correspondentie met managers en examencommissie, enz. In de tweede plaats leveren onvoldoendes negatieve studenttevredenheidsscores op. Dat krijgt een docent terug op zijn beoordelingsgesprek: “De studenten zijn niet erg tevreden over je lessen”…
En misschien is het zo dat ‘strengere’ docenten minder snel ‘promotie’ maken.. Het is interessant om dat eens te onderzoeken, maar mijn eigen ervaring wijst wel die kant op…

Strengere Eisen voor frauderend HBO
De prikkels voor een docent wijzen dus allemaal één kant op: geef zoveel mogelijk studenten zo snel mogelijk voldoendes. Ferry Haan pleit in De Volkskrant voor ‘Strengere Eisen voor frauderend HBO’, maar de vraag is om welke eisen het dan gaat. Het is niet haalbaar om te werken met centrale examens. Daarvoor is de beroepspraktijk te divers. Maar er zijn voldoende mogelijkheden, mits we het onderwijs voldoende scheiden van de toetsing ervan.

Toetsen los van onderwijs
Als het toetsen en examineren wat losser komt te staan van het onderwijs, dan zijn beoordelaars ook onafhankelijker. Dat komt de kwaliteit van de diploma’s ten goede. Bovendien kan bij dat toetsen ook het werkveld meer worden betrokken. Leg die verantwoordelijkheid bijvoorbeeld bij Economische zaken. Zij heeft wellicht een ‘natuurlijk belang’ de waarde van diploma’s kritisch te bewaken.

Mooie samenvatting van HBO-problematiek

Op het NRC Onderwijsblog een mooie samenvatting van SO Megafan::

donderdag 22 juli 2010, 11:21 uur

SAMENVATTEND:

1) Outputfinanciering leidt tot perverse prikkel om diploma’s makkelijk uit te delen;

2) Algemeen toegankelijk onderwijs (geen selectie aan de poort) leidt tot daling van het algeheel niveau;

3) Geen strenge schifting in de ‘propedeusefase’ (weinig struikelvakken en te weinig docenten die hard kunnen / willen zijn en onvoldoendes uitdelen);

4) EVC’s (Eerder Verworven Competenties) zijn moeilijk te toetsen (hoe meet je in een uurtje of iemand ‘didactische vaardigheden ‘ heeft?);

5) Voortijdig schooluitval wordt ook in het hoger onderwijs gezien als een gigantisch probleem en wordt ook als zodanig bestreden, terwijl ’selectie’ (op bijvoorbeeld kwaliteit) en ‘uitval’ niet zonder elkaar kunnen;

*Punten 1-5 leiden onherroepelijk tot diploma-inflatie.

6) Mensen die les geven hebben inmiddels zelf vaak een onderwijssysteem met bovenstaande mankementen doorlopen.

*Door punt zes ontstaat er een vicieuze cirkel van dalend onderwijsniveau.

Er is inmiddels een nieuwe wet aangenomen die de financiering van het hbo iets verschuift van ‘diplomafinanciering’ naar ‘onderwijsfinanciering’. Maar als je de andere punten in ogenschouw neemt, moet er nog veel veranderen.

Management HBO heeft het lastig

Lastige baan
Managers in het HBO hebben het lastig. Ze hebben de monden van hun werknemers te voeden en willen studenten tevreden houden. Om de monden van de werknemers te voeden moeten ze zoveel mogelijk (subsidie-) geld binnen krijgen. Ze krijgen meer als zich er meer studenten inschrijven. En als het studentenaantal vermindert, moeten er ‘FTE’s’ uit… De studenten zijn tevreden als ze genoeg les krijgen (maar niet te veel) en als ze hun diploma halen. Als studenten hun diploma krijgen, krijgt de manager ook weer geld binnen om zijn werknemers te kunnen voeden. Dat is een mooie win-win.

Geen diploma’s weggeven
Het enige wat niet mag is diploma’s weggeven. Dus daarom is kwaliteit ook belangrijk voor de manager. Eens in de zes jaar wordt de kwaliteit gecontroleerd. Er wordt dan gekeken of alle processen op orde zijn en of ze zijn nageleefd. Dus eens in de zes jaar moet de manager de opleiding nog eens goed doorlichten op wat goed gaat en minder goed. Gelukkig zijn de controleurs niet zo streng dat ze alle scripties opnieuw nakijken.

Studenten zonder diploma kosten geld
Eigenlijk zijn studenten geen diploma krijgen het lastigst voor de managers. Ze kosten wel geld, maar leveren geen geld op. En vaak hebben deze studenten ook nog extra begeleiding nodig. En dat kost weer geld. Maar misschien is er toch een docent die een voldoende wil geven???? Of moeten ze het die strenge docent toch wat lastiger maken om een onvoldoende te geven??? Of in elk geval er voor zorgen dat het hem of haar extra tijd kost als ie een voldoende geeft????

De manager heeft ook een manager
Maar wat gebeurt er als de manager echt niet wilt dat er onterecht diploma’s worden uitgedeeld? Dan kost dat extra geld. En zijn er minder FTE’s. En dus ook ontevreden werknemers. En misschien ook ontevreden studenten. En dus een boze baas.

Zoek de onafhankelijke manager
Alleen een ‘onafhankelijke’ manager kan hiermee omgaan. Die is éénduidig is zijn normen. Ook ten aanzien van de kwaliteit van het afgegeven diploma. En dus ook ten opzicht van zijn baas. Laten we die manager gaan zoeken!!!!!

“Maatwerk en flexibiliteit” of “Willekeur en werkverschaffing”

Beroepsauthentieke opdracht
De eerste les van de nieuwe periode zitten de studenten afwachtend in de klas. Mark, de docent, heeft alle oefeningen en workshops in deze nieuwe periode zo gemaakt dat studenten hun opdracht goed voor de opdrachtgever kunnen uitvoeren. En vandaag vertelt hij ze dat ze een goed ‘Plan van Aanpak’ moeten aanleveren voor hun ‘echte opdrachtgever’. “En als je nog geen opdracht hebt?”, vraagt één van de studenten…… “Ik heb er ook nog geen!”, roept een ander.

Studenten voldoen niet aan toegangseisen
Mark raakt in de war. Hij had Harry, de teammanager, nog gezegd dat alleen studenten met een opdracht toegelaten mochten worden. Omdat zonder opdracht de lessen geen zin hebben. En het stond ook nog in de studiehandleiding. Bovendien hadden de studenten in de vorige periode les gekregen in hoe je een opdracht moet verkrijgen (Lessen “Acquireren van een opdracht”) en waaraan zo’n opdracht moet voldoen (Lessen “Randvoorwaarden opdracht”).

Mark vertelt de studenten na de les dat ze beter eerst een opdracht kunnen gaan zoeken. Omdat anders de lessen geen zin hebben. En ze dus het vak niet kunnen halen. De studenten zijn boos: “Dat kunt u niet maken!”.

‘Regie over eigen les’
Na de les beent Mark boos naar Harry. Hij vraagt Harry waarom deze studenten in de les zitten. “Dat was niet afgesproken, kennelijk is bij deze studenten de verwachting gewekt dat ze ook zonder opdracht aan de lessen kunnen meedoen. Wil jij dit rechtzetten, Harry? Het is goed als we laten zien dat we één lijn trekken!”. Harry mompelt iets over ‘regie van de docent over zijn eigen les terug geven’, maar Mark is al weer weg.

Docent geeft onvoldoende
Twee weken later leveren de studenten hun ‘Plan van Aanpak’ in. Ze hebben nog steeds geen opdracht, en Mark ziet geen aanleiding om voor het ‘Plan van Aanpak’ een voldoende te geven. Hij geeft een No Go….

Studenten klagen
Een paar dagen later staat Harry op de kamer van Mark. Studenten hebben geklaagd over de lessen van Mark. Of Mark zijn lessen niet wat kan aanpassen. “Vind je zelf ook niet dat je wat flexibeler kunt zijn voor deze studenten?”, besluit Harry zijn betoog, “Bovendien zou het goed zijn als je in staat bent om maatwerk te leveren”.

Werkverschaffing
Mark weet dat als hij zijn lessen niet aanpast Harry hem bij zijn functioneringsgesprek zal aanspreken op de onderwerpen ‘flexibiliteit’ en ‘in staat zijn om maatwerk te leveren’.
Dus past Mark al zijn oefeningen en workshops aan. Vijf avonden is hij er mee bezig. “Maatwerk”, vertelt hij Harry, “En Flexibiliteit!”.

“Willekeur”, denkt Mark, “En Werkverschaffing”..

“Moeten we echt het hele boek meenemen?”

Neem alle ingrediënten mee om een brood te bakken
Ricardo is docent consumptieve techniek op een ROC. Vandaag ging hij met de klas brood bakken. Hij had zijn leerlingen gevraagd de ingrediënten voor brood mee te nemen van huis: 1/2 kilo volkoren bloem, een liter melk en 2 eieren. Daar kan elke leerling 3 broden van maken. Zout en gist hebben ze op school. Leerlingen van een ROC zijn zo slim dat ze niet aan Ricardo vragen “Maar meneer, moet ik echt alle ingrediënten meenemen voor een brood?”. Op een HBO wordt leerlingen, pardon, studenten, gestimuleerd om dat soort vragen wel te stellen.

Neem alle benodigde spullen mee
Piet geeft les in onderzoekstechnieken. Vandaag zouden de studenten aan de hand van een tiental onderzoeken over sport een probleemanalyse maken. Piet had de leerlingen, pardon, studenten, gevraagd om per groep van 8 studenten, de 10 onderzoeken mee te nemen naar de les. Deze onderzoeken had Piet al voor de studenten op internet geplaatst. Dus ze hoefden ze alleen nog maar uit te printen om ze te gebruiken in de les.

Student wil niet ‘alle ingrediënten meenemen’
Piet kreeg een mail van Samira, een uur voor de les: “Moeten we echt alle onderzoeken meenemen? We zijn niet eens zeker dat we het kunnen gebruiken”. Ze had deze mail ook gestuurd naar Harry, de coördinator onderzoekstechnieken.

Piet mailde Samira terug dat haar groep echt alle onderzoeken moest meenemen. Hij vond het niet nodig Samira via de mail uit te leggen waarom dat moest. Dat had hij vorige week in de klas al verteld.

Coördinator valt docent af
Harry, de coördinator onderzoekstechnieken stuurde Samira binnen een kwartier een mail waarin hij vertelde dat haar groep maar 3 onderzoeken hoefde uit te draaien. Ze mochten zelf weten welke. Harry bleek ook lid van de Studenttevredenheids-Gestapo…

Coördinator kiest voor studenttevredenheid
En Harry stuurde de beduusde Piet een mail. Dat het niet klantvriendelijk was studenten ‘zo veel materiaal mee te laten nemen waarvan het niet eens zeker is dat ze het kunnen gebruiken’. Piet mailde Harry nog wel terug. Dat het het doel van de opdracht was om studenten te leren informatie te selecteren en te gebruiken voor een probleemanalyse. En dat dus alle onderzoeken meegenomen moesten worden.

Geen brood zonder bloem
En dat je zonder bloem ook geen brood kan bakken. En dat een leerling op de bakkerschool dat wel snapt. En dat als die leerling dat niet snapt, de directeur van de bakkerschool dat wel snapt. En dat die directeur niet tegen die leerling zegt:

Toch brood zonder bloem?
“Laat je die bloem toch lekker zitten. Dan leert je meester je gewoon hoe je een brood kunt bakken zonder bloem. Noemen we dat gewoon een specialisatievak: Broodbakken zonder bloem. Krijg jij dan een 10 voor. Mooi toch? Tevreden?”

De Harry’s van het HBO pamperen de studenten kennelijk zo erg dat docenten geen eisen meer mogen stellen aan de input van studenten. Natuurlijk, je moet studenten ook uitdagen en motiveren. Maar vooral de studenten die een stapje harder zouden moeten lopen hebben vaak een extra prikkel nodig. En geen Harry die zegt dat dat stapje harder niet nodig is.

Studenttevredenheid-Gestapo demotiveert docenten

Moeilijk vak is niet leuk
Arjan is een goede docent. Hij geeft bij de MER een moeilijk vak: Onderzoeksmethoden en -technieken. De MER-studenten vinden dat vak maar onbelangrijk. En niet leuk. Bovendien moeten ze van Arjan steeds maar weer nadenken bij wat ze zeggen: Of je ‘die uitspraak’ wel mag doen, en dat ‘je moet oppassen met een mening zonder bewijs in je argumentatie’. Dus Arjan vindt het ook lastig om de klas geïnteresseerd te houden. Toch lukt dat aardig.

Lage tevredenheid voor moeilijk vakken
Arjan krijgt altijd een relatief lage beoordelingen van de studenten. Johannes, de manager van Arjan, houdt zich altijd keurig aan de laatste managementinstructies: De studenttevredenheidscores van individuele docenten gelden als input voor het functioneringsgesprek.Daarom start Johannes het functioneringsgesprek met Arjan met: “De studenten zijn niet erg tevreden over je lessen”.

Hoge tevredenheid voor leuke vakken
Dezelfde studenten hebben ook ‘Marketing’ gehad. Van Katrien. Ze vult haar colleges altijd met leuke filmpjes en grappige voorbeelden. Bovendien mogen studenten zelf ook een leuke reclamecampagne verzinnen. De studenttevredenheidscores van Katrien zijn hoger dan die van Arjan.

Docenten moeilijke vakken moeilijk te vervangen
Arjan kan ook Marketing geven. Hij vraagt aan Johannes of hij dat vak mag geven. Om hogere studenttevredenheidscores te kunnen halen. “Maar dan moet Katrien Onderzoeksmethoden en -technieken geven. Ik denk niet dat ze dat kan.”, antwoordt Johannes, “Dus ik zou me maar concentreren op een betere beoordeling van de studenten”.

Arjan denkt aan Johannes: Hij moet oppassen met een mening zonder bewijs in zijn argumentatie. Zo heeft hij er elk geval niet veel zin meer in.

Student vraagt, docent draait

Verslag niet op tijd
Sophie heeft haar stageverslag nog niet af op het moment dat haar stage eindigt. En daarom geeft Mike haar voor de eerste kans een onvoldoende. Hij vertelt Sophie dat zij binnen twee weken haar laatste kans moeten verzilveren om haar verslag in te leveren. Anders moet hij concluderen dat de stage onbeoordeelbaar is. En dat ze dus een onvoldoende krijgt.

Manager trots op ‘klantvriendelijke opleiding’
Sophie beklaagt zich bij Ruth, de manager van Mike, over zijn strengheid. Ruth roept Mike bij zich en zegt dat het ‘niet klantvriendelijk is’ zo strak op de inleverdatum te zitten: Ruth is trots op haar imago als manager van de meest ‘klantvriendelijke’ opleiding’.

Manager valt docent af
Mike vraagt aan Ruth of het wenselijk is dat een student zelf bepaalt wanneer hij of zij iets inlevert. “Zo gaat het toch ook niet in de praktijk?”, vult Mike nog aan; “Alsof een werknemer zelf bepaalt wanneer hij wat inlevert!”. Ruth geeft de student gelijk.

Student vraagt, docent draait
Een jaar later is Mike moe. Studenten mogen vanwege de ‘klantvriendelijkheid’ veel opdrachten inleveren wanneer ze willen. Dus ze leveren de eerste keer in om te kijken hoe de opdracht wordt beoordeeld. De tweede keer leveren ze de opdracht in met een serieuze uitwerking. Op een moment dat het ze zelf uitkomt.

Want ze weten: Ruth’s klant is koning.
En Mike? Mike kijkt na. Op het moment dat de student dat wil.

De Studenttevredenheid-Gestapo neemt macht over

Machtsovername ‘Studenttevredenheidsgestapo’
‘Ouders willen strenge docenten’, zo kopt Trouw naar aanleiding van een onderzoek van Tim Mainhard van de Universiteit Utrecht. De ‘studenttevredenheidsgestapo’ heeft de macht overgenomen in het onderwijs. En ouders begrijpen dat dat is doorgeslagen.

Docenten zijn kennelijk de afgelopen jaren beloond om ‘dicht bij de leerlingen’ te staan. En dat is ook wel logisch.

Studentaantallen belangrijker dan kwaliteit
Scholen zijn afhankelijk van studentenaantallen. En ‘aantallen’ zijn makkelijker meetbaar dan ‘kwaliteit van onderwijs’. En omdat ‘studententevredenheid’ een makkelijk beïnvloedbare factor is om de studenteninstroom te vergroten zullen managers daar erg op sturen. Bovendien kan studenttevredenheid makkelijk worden gemeten: enquête afnemen na het tentamen en klaar!

Onderwaardering consequente docenten
En daarom worden ‘strenge’ docenten systematisch slechter beoordeeld dan docenten die ‘dicht bij de leerlingen staan’. En laten deze ‘lieve’ docenten het ‘duidelijk en consequent zijn’ met liefde over aan hun consequente collega’s. Die nooit manager worden en vroeg of laat gillend het onderwijs verlaten.

Studenttevredenheidsdiscipelen
Een bolwerk van coaches, begeleiders, procesmanagers en andere ‘studenttevredenheidsdiscipelen’ achterlatend. En die willen aan het werk blijven, dus de laatste strenge docenten worden langzaam maar zeker monddood gemaakt.

Doekle Terpstra verantwoordelijk voor inflatie diploma’s

Gemiddeld IQ is plotseling gestegen volgens bestuurders
Veel meer hoger opgeleiden. Het begon een paar jaar geleden toen de Onderwijsraad aangaf dat 50% van de nederlanders een hogeronderwijsdiploma zou moeten hebben. Alsof studenten zomaar intelligenter worden. Hbo en universiteitdirecteuren roepen om het hardst dat ze eraan willen bijdragen. Doekle Terpstra, voorzitter van de hbo-raad, doet er hard aan mee.

Niveau opleiding omlaag
Er wordt kennelijk vergeten dat de populatie studenten niet plotseling slimmer is geworden. En dat je ze alleen maar meer ‘hogere diploma’s’ kunt uitreiken als:

A: Het niveau van een opleiding omlaag wordt gebracht
B: Als er meer wordt geïnvesteerd in onderwijs

Tot nu kiezen directeuren van hbo’s en universiteiten voor A. Omdat ze niet meer geld krijgen van de minister. En daarmee willens en wetens inflatie van diploma’s bevorderen. Het zou mooi zijn als de directeuren de opdracht terugleggen bij de minister en zeggen:

Politieke ambities onderwijsbestuurders
“Sorry, maar met minder geld kan ik niet meer studenten op een hoger niveau brengen. Ik ambieer na mijn directeurschap van deze instelling geen politieke functie, dus ik hoef niet voor de bühne uw beleid te verdedigen. Ik zadel mijn organisatie niet op met die onzin. Succes en veel plezier.”

Misschien moet Doekle Terpstra dat ook maar zeggen…..

Kartelvorming in hoger onderwijs

Markt wordt verdeeld
Zoals ik al eerder aangaf is het onmogelijk een nieuwe, door de overheid bekostigde, hbo te starten. Daardoor hebben de bestaande instellingen een monopoliepositie. Zo verdelen de bestaande hbo’s de markt in de grote steden. De HvA mag in Amsterdam geen Vrijetijdsmanagementopleiding beginnen omdat Inholland die opleiding al in Amsterdam aanbiedt. In ruil daarvoor mocht de HvA in Amsterdam een hbo-rechtenopleiding starten.

Minister bevordert kartelvorming
Het ministerie van onderwijs bevordert deze kartelvorming. Als je een nieuwe opleiding wilt starten moet je bij het ministerie de ‘macro-doelmatigheid’ van de opleiding aantonen. En als dezelfde opleiding al in de buurt wordt aangeboden krijg je geen toestemming. Ook al is de andere opleiding van slechte kwaliteit.

Hbo’s houden systeem in stand
De onderwijsraad, adviseur voor de minister van OC&W en bestaande uit vertegenwoordigers van het onderwijsveld, heeft als doelstelling geformuleerd dat binnen afzienbare termijn 50% van de jongere beroepsbevolking dient te beschikken over een diploma hoger onderwijs. En met eigen woorden voegt ze daar aan toe dat ze de kwaliteit wil blijven bewaken: ‘De basiskwaliteit wordt in de eerste plaats gegarandeerd door het accreditatiestelsel’. In feite is dat hetzelfde als dat het CBR zegt dat meer mensen hun rijbewijs moeten halen. Het verschil met een hbo is dat het CBR niet zelf de rijlessen geeft.

Slager keurt eigen vlees
Het accreditatiestelsel is een systeem waarbij een panel van beoordelaars opleidingen op kwaliteit beoordeelt en dit rapporteert aan de NVAO. Zo’n panel wordt ingekocht door de hogeschool. En die wil graag dat de opleiding wordt goedgekeurd. De NVAO wordt betaald door het ministerie van OC&W…. In feite beoordeelt de minister zijn eigen werk. Heeft het NVAO en deze panels van beoordelaars er belang bij een opleiding een onvoldoende te geven?

Corrumperend accreditatietraject
Geen enkele.
In de eerste plaats zal de NVAO oppassen met het overnemen van een ‘onvoldoende’ die door panels worden gegeven. Immers, de minister wil niet dat het door haar gefinancierde onderwijs als onvoldoende wordt ervaren. Het ministerie zal dan de geldkraan naar de NVAO dichtdraaien.
In de tweede plaats zal een onvoldoende ervoor zorgen dat een opleiding verdwijnt. Aangezien, door de kartelwerking, de opleiding de enige is die voorziet in het aanbod in de buurt, zal de minister er alles aan doen om de opleiding in de lucht te houden.

Slecht vlees
In feite is het accreditatiestelsel een systeem waarbij de minister maar één slagerij wil financieren in de stad. En onder het mom van kwaliteit zelf het vlees maar gaat keuren. Natuurlijk, het vlees is bijna gratis, maar de slagerij verdient het meest door slecht vlees in te kopen het liefst zo onbewerkt mogelijk door te verkopen.

Een andere keuringsdienst
Het zou goed zijn als het ministerie de verantwoordelijkheid van de kwaliteit van het onderwijs niet zelf regiseert. Leg die verantwoordelijkheid bijvoorbeeld bij Economische zaken. Zij heeft wellicht een ‘natuurlijk belang’ de waarde van diploma’s kritisch te bewaken. Door het ‘afnemend werkveld’ een grotere rol te geven in de vaststelling van de kwaliteit van een opleiding en de waarde van het diploma. Inmiddels geven ook VNO-NCW en MKB Nederland aan meer invloed te willen hebben op het hbo: “Dat overleg en die samenwerking zijn nu in de praktijk veel te fragmentarisch en te versnipperd”.

Verspilling van belastinggeld
En doorbreek dan het kartel van de-elkaar-de-hand-boven-het-hoofd-houdende hbo-instellingen. Ze verspillen miljoenen aan ondoorzichtige accreditatietrajecten, miljoenen aan management dat geen belang heeft bij de kwaliteit van het onderwijs en miljoenen aan verspilde tijd van stuurloze docenten die studenten tevreden aan het houden zijn.